De belegger die in 2008 een dividendportefeuille had samengesteld waarbij het hoogste dividendrendement de bepalende factor was, kwam van een koude kermis thuis. In dat jaar vormden financiële waarden traditioneel de hoeksteen van iedere dividendportefeuille. De dividenden leken stabiel en de balansen van banken solide genoeg om een zeker dividend te kunnen uitbetalen. Een ideale pinautomaat. Niets bleek echter minder waar. Als gevolg van het uitbreken van de kredietcrisis en alle economische tegenwind die dat veroorzaakte, waren het vooral financiële instellingen die hun dividenden fors moesten verlagen of helemaal moesten schrappen. Bedrijven als HBOS, RBS en Fortis moesten breken met hun jarenlange dividendhistorie.
Andere sectoren die traditioneel een hoog dividendrendement bieden zijn de nutssector en de telecomsector. In 2012 bleek dat de telecomsector ook niet de zekerheid kon bieden die een dividendbelegger wenst. KPN, France Telecom en Portugal Telecom zijn slechts enkele voorbeelden van ondernemingen die het dividendbeleid – in neerwaartse zin – moesten aanpassen.
In plaats van te focussen op dividendrendement en daarmee sectorallocaties uit het oog te verliezen, doet een dividendbelegger er verstandig aan om zijn portefeuille goed te spreiden over diverse sectoren. Dit kan de impact van de problemen die zich in de traditionele dividendsectoren hebben voorgedaan beperken. Er zijn echter nog meer mogelijkheden waarop dividendbeleggers hun portefeuille kunnen diversifiëren.
Landen- en regiodiversificatie
Naast spreiden over diverse sectoren kan een goede geografische spreiding ook waarde toevoegen voor dividendportefeuilles. Het creëren van een wereldwijde portefeuille kan de risico’s die kleven aan landen- en regioconcentraties verminderen. Hoewel de economieën in de wereld steeds verder geïntegreerd raken, bevinden zij zich allemaal op verschillende punten in de economische cyclus. De economieën in Europa en Amerika zijn wat dat betreft verschillend van die in Azië en andere opkomende markten.
Daarnaast kunnen ook politieke risico’s en valutarisico’s worden gediversifieerd. Een ander punt waarop geografische diversificatie waarde kan toevoegen is op het gebied van waarderingen. De waardering voor een sector kan in een bepaalde regio veel hoger zijn dan in een andere. Zo is op dit moment de waardering van telecom-, nuts- en energiebedrijven in Amerika beduidend hoger dan in de Eurozone.
Geografische dividenddiversificatie moet echter ook vanuit dividendperspectief aantrekkelijk zijn. Traditioneel bieden Europese bedrijven een relatief hoog dividendrendement ten opzichte van hun Amerikaanse collega’s, waar aandeleninkoopprogramma’s de voorkeur genieten van het management. In opkomende markten hadden bedrijven tot voorheen nauwelijks oog voor het uitkeren van dividend aan aandeelhouders, maar die trend is aan het keren.
Steeds meer bedrijven in opkomende markten introduceren een dividendbeleid, waarmee het voor de dividendbelegger ook daadwerkelijk mogelijk wordt om zijn portefeuille directe blootstelling te geven aan deze regio. De waarderingen van deze bedrijven kunnen relatief aantrekkelijk zijn ten opzichte van bedrijven uit ontwikkelde markten. Daarnaast zijn de pay-out ratio’s (het gedeelte van de winst dat als dividend wordt uitgekeerd) lager dan in Europa, waardoor er potentie is voor dividendgroei wanneer de kasstromen solide blijven. Dat is een interessant aspect voor de wereldwijde dividendbelegger.
Voorkom portefeuilleconcentraties
Een andere manier om de risico’s van de dividendportefeuille te beteugelen is door individuele posities niet te groot te laten worden. Dividendfondsen en ETFs kunnen de weging van de aandelen in de portefeuille bepalen op basis van het dividendrendement, het netto ontvangen dividend of op basis van marktkapitalisatie. Hoewel dit niet per definitie verkeerd hoeft te zijn, kunnen deze methoden wel leiden tot grote posities in een beperkt aantal aandelen. Hiermee neemt het bedrijfsspecifieke risico van de portefeuille sterk toe, en wanneer er zich dan een dividendverlaging voordoet zal de impact op de portefeuille fors zijn.
Dividendbeleggen is niet zonder risico. Naast een zorgvuldige check op de houdbaarheid van het dividend vereist een goede dividendstrategie ook een goed doordachte methodiek voor de portefeuilleconstructie. Het simpelweg selecteren van de aandelen met het hoogste dividendrendement en deze namen de grootste weging toekennen in de portefeuille volstaat daarbij niet. Diversificatie loont, ook bij dividendbeleggen.
