Russell Investments deed begin dit jaar een onderzoek onder professionele beleggers over het onderwerp 'smart beta'. Kennelijk hebben mensen daar niet allemaal hetzelfde beeld bij. Zo bleek dat op de vraag wat nu precies de definitie van 'smart beta' is, de volgende antwoorden werden gegeven:
(bron: Russell Investments: Smart Beta, a deeper look as asset owner perceptions, april 2014)
Tsja, en dan wordt u als particuliere belegger verleid om in een smart beta product te stappen?
Verschillen
Toch nog even – in het kort - het verschil tussen een traditionele marktgewogen index en een ‘smart’ index: in het eerste geval bepaalt de marktkapitalisatie (‘grootte’) van een onderneming het gewicht in de index, of in het geval van een obligatie-index de grootte van de (staats)schuld. Het grote bezwaar van smart beta -adepten is, dat een belegger daarmee danwel de winnaars koopt uit het verleden, danwel een groter dan gewenste blootstelling aan landen met een hoge staatschuld heeft, en daarmee dus ook ongewenste risico’s in je portefeuille importeert. Denk aan de TMT-bubbel vlak voor 2000, of het zware gewicht van financiële dienstverleners zoals banken in veel aandelenindices vlak voor 2008.
In smart beta-producten (of indices) komen deze gewichten anders tot stand, bijvoorbeeld op basis van de (lage) volatiliteit, de onderlinge correlatie of het nationaal inkomen (ipv de staatsschuld).
Appels met peren
Het lastige hierbij voor u als belegger is, dat veel partijen hun eigen indicatoren en gewichten bepalen en daarmee hun eigen index construeren wat de onderlinge vergelijkbaarheid niet erg bevordert. Probeert u maar eens twee simpele ‘low vol’ beleggingsfondsen te vinden en met elkaar te vergelijken: dat is zelfs voor ons fondsanalisten een uitdagende klus.
What’s in a name
Het kan haast niet anders dan dat de naam 'smart beta' is bedacht door een paar snelle marketing-jongens (of meisjes). Bij Morningstar gebruiken we liever de term 'strategic beta'. Omdat de onderliggende indices vrijwel allemaal gebouwd zijn met een strategisch doel in gedachten, namelijk het verbeteren van het risico-rendementsprofiel van een portefeuille in vergelijking met een traditioneel opgebouwde portefeuille.
Interessante strategieën
Abstraheren we van die funky naam, dan zijn er best interessante strategiën te vinden in de ‘smart beta’ markt. In het april-mei-nummer van Morningstar Magazine gaat mijn Amerikaanse collega John Rekenthaler in op een aantal strategic beta-strategieën. Interessant leesvoer.
Wat meer in het algemeen geldt: weet waarin u belegt. Er is vooralsnog geen eenduidige definitie voor wat er onder de term ‘smart beta’ valt. Dit maakt de onderlinge vergelijkbaarheid van smart beta-beleggingsfondsen lastig. Gaat u op zoek naar een dergelijk product, of komt het op uw pad, probeer dan te doorgronden hoe het werkt. Dan komt u in ieder geval niet voor een verrassing te staan. Dat is pas smart.