Baron Rothschild kon het niet treffender verwoorden door te stellen: "Buy when there's blood in the streets, even if the blood is your own." Contraire beleggers steken hun nek uit en zetten hun reputatie op het spel, maar proberen met overtuiging datgene te doen wat je moet doen als je succesvol wilt beleggen: laag kopen en hoog verkopen.
Jason Zweig’s quote in The Intelligent Investor staat bij contraire beleggers dan ook op een tegeltje: "The market is a pendulum that forever swings between unsustainable optimism (which makes stocks too expensive) and unjustified pessimism (which makes them too cheap). The Intelligent Investor is a realist who sells to optimists and buys from pessimists."
Nieuw zwart schaap
Hoe sterk de bullmarkt vandaag de dag ook is, er zijn altijd sectoren, industrieën, regio’s of landen die uit de gratie van beleggers zijn. Als we terugkijken naar de afgelopen jaren, waren bijvoorbeeld mijnbouwers en oliebedrijven in 2014/2015 onbemind alvorens in 2016 en 2017 fors te herstellen. Emerging markets behoorden vorig jaar tot de smaakmakers op de beurs, maar de regio is lange tijd impopulair geweest bij beleggers. Tegenwoordig hebben beleggers een nieuw zwart schaap gevonden: het Verenigd Koninkrijk.
Het Verenigd Koninkrijk zit dan ook duidelijk in de hoek waar de klappen vallen. De Brexit en het uitonderhandelen van de voorwaarden daarvan hangen als een molensteen om de nek, de Britse economie heeft het moeilijk en ook politiek gezien is er het nodige gebeurd. Een ideale voedingsbodem voor pessimisme.
Positie VK is gehalveerd
Het Verenigd Koninkrijk heeft momenteel een weging van 6,3% in de MSCI World Index, waar dat vlak voor de Brexit in juni 2016 nog 7,3% was. Britse aandelen waren altijd een favoriet in de portefeuille van actieve wereldwijd beleggende aandelenfondsen. Vlak voor de Brexit had het Verenigd Koninkrijk nog een weging van 13,1% en wanneer we iets verder teruggaan naar 2010, maakten deze aandelen zelfs een vijfde van de gemiddelde wereldwijde aandelenportefeuille uit.
Per eind februari 2018 bedraagt de weging van Britse aandelen 9,4% voor het gemiddelde fonds in de categorie Aandelen Wereldwijd Large-Cap Gemengd. Sinds 2011 is de positie in het Verenigd Koninkrijk dus gehalveerd.
Fundsmith en het VK
Toch gooien niet alle beleggingsfondsen de handdoek in de ring. Er zijn fondsbeheerders die een duidelijke voorkeur hebben voor aandelen die op de Londense beurs worden verhandeld. Een voorbeeld is Fundsmith Equity Fund. Het fonds heeft een Gold Morningstar Analyst Rating en wordt beheerd door Terry Smith die op 7 maart 2018 door de analisten van Morningstar werd verkozen tot European Fund Manager of the Year voor aandelen wereldwijd.
Het fonds richt zich op het beleggen in een geconcentreerde portefeuille van 20-30 aandelen van bedrijven van hoge kwaliteit met duurzame concurrentievoordelen en is bereid om deze voor de lange termijn aan te houden.
Daad bij het woord
Nu zeggen veel fondsmanagers dat ze beleggen voor de lange termijn, maar Terry Smith voegt ook de daad bij het woord. Zijn portefeuille omloop ligt normaliter beneden de 5% per jaar, en 13 aandelen van de huidige 28 posities hebben sinds de oprichting van het fonds in november 2010 steevast in de portefeuille gezeten.
Het fonds heeft altijd een sterke voorkeur voor het Verenigd Koninkrijk gehad. In 2011 maakten deze aandelen bijvoorbeeld nog 28% van de portefeuille uit. Per eind februari is dat met 17,7% wel minder, maar nog steeds bijna drie keer het gewicht in de MSCI World Index. Grotere posities zijn Reckitt Benckiser, InterContinental Hotels Group en Unilever.
Deze aandelen noteren weliswaar op de Londense beurs, maar zijn internationaal georiënteerd en je kunt je dan ook afvragen in hoeverre deze bedrijven geclassificeerd kunnen worden als een belegging in het Verenigd Koninkrijk. Dat is in ieder geval ook niet hoe Terry Smith tegen deze bedrijven aankijkt. Ze bieden voor hem kansen wanneer deze aandelen te sterk meebewegen met het pessimisme dat er heerst omtrent bedrijven uit het Verenigd Koninkrijk.
Het vasthouden aan zijn overtuiging heeft Terry Smith geen windeieren gelegd. Het fonds versloeg vorig jaar maar liefst 97% van zijn categoriegenoten en behoort sinds zijn oprichting in 2010 tot de best presterende fondsen in zijn categorie. Het laat zien dat een langetermijnvisie, ondanks alle problemen die zich op kortetermijn kunnen manifesteren, lonend kan zijn.
Lees meer columns van Jeffrey Schumacher:
- Correctie een bloedbad? De langetermijnbelegger weet wel beter
- Wat fondshuizen kunnen leren van Gordon Ramsay