Het was even zoeken, maar gisteravond vond ik dan toch in mijn archief het eerste Soccernomics rapport dat ooit door ABN Amro is uitgegeven.
In deze eerste editie - van wat later een traditie zou worden – analyseerden wij als economen van de bank wat de economische impact zou zijn van het Europees Kampioenschap voetbal (EURO 2000) op de toenmalige organiserende landen Nederland en België. Daarnaast wilden we ook weten welk land vanuit economisch oogpunt het beste kon winnen.
Hoewel het onderzoek absoluut geen wetenschappelijke pretenties had, bleek uit diverse analyses dat de effecten niet te verwaarlozen waren.
Economische impact op gastland(en)
Uit eerdere studies kwam naar voren dat het gastland van zo’n groot voetbaltoernooi kon rekenen op een economische impuls van tussen de 0,02 en 0,1 procent van het nationaal inkomen.
Tijdens Euro 1996 in het Verenigd Koninkrijk bleek dat:
- De uitgaven aan alcoholische versnaperingen in het tweede kwartaal met 5,1 procent waren gestegen ten opzichte van het jaar ervoor, terwijl dit voor het gehele jaar gemiddeld 3,3 procent hoger was
- De uitgaven aan sportartikelen waren aanzienlijk hoger
- De verkoop van elektrische apparaten als tv’s en radio’s nam fors toe in de tweede helft van 1995 en begin 1996, om na het EK weer hard terug te vallen.
Uit Franse statistische gegevens over 1998, het jaar dat Frankrijk het wereldkampioenschap organiseerde, bleek dat:
- Uitgaven aan constructiewerkzaamheden tussen begin 1996 en 1998 fors toenamen, mede door de bouw van het Stade de France. Dit stadion kostte EUR 800 miljoen en leverde circa 3000 banen op
- Ook in Frankrijk stegen de uitgaven aan elektrische apparaten en sportartikelen fors
- Verder was er een duidelijk effect zichtbaar op de prijzen van hotelkamers, wat de Fransen ook weer extra geld opleverde
Niet alle Fransen hadden profijt van het evenement. Het Parijse bureau voor toerisme schatte dat die zomer één miljoen minder ‘gewone’ toeristen de stad bezochten, tegenover een half miljoen voetbalfans die het land aandeden. Een van de slachtoffers was bijvoorbeeld het befaamde Musee d’Orsay dat die zomer 15 procent minder bezoekers trok.
De winner takes it all!
De belangrijkste conclusie uit ons onderzoek was echter de volgende: nog belangrijker dan dit soort extra uitgaven die voorafgaande en tijdens de toernooien worden gedaan, is het “feel good” gevoel dat de inwoners van het winnende land ondergaan.
Wat uit ons onderzoek bleek, is dat het consumentenvertrouwen in het winnende land spectaculair steeg, en niet voor slechts een korte periode, maar dat het winnen van een groot voetbaltoernooi vaak het begin was van een duurzaam hersteld vertrouwen.
In dat opzicht is de conclusie van het deze week verschenen Soccernomics rapport over het EK in Polen en Oekraïne dat Frankrijk vanuit economisch oogpunt het beste kan winnen, een terechte (al zie ik zelf toch liever het Nederlands elftal op het bordes).
De huidige lichting economen schrijft: "Vanuit vertrouwensoogpunt vinden wij dat een eurozoneland het EK moet winnen. Een winst van één van de euro opt-outs (Engeland, Denemarken, Zweden) is ongunstig, want dat is olie op het vuur voor eurosceptici.
Resteert de vraag of één van de kernlanden (Duitsland, Frankrijk of Nederland) moet winnen of één van de perifere landen. De periferie is al hevig besmet geraakt en er zijn allerlei crisismaatregelen geïntroduceerd ter ondersteuning van de periferie. Wij achten het voorkomen van serieuze besmetting naar de kernlanden essentieel. Van de deelnemende kernlanden ligt Frankrijk het dichtst bij de vuurlinie. Aangenomen dat EK-winst een vertrouwensimpuls geeft, kan Frankrijk het beste winnen".
Op basis van (min of meer) dezelfde gronden schreven wij in 2000 dat Duitsland het beste kon winnen. U kunt zich voorstellen (en misschien nog wel herinneren) dat dit in die tijd voorpaginanieuws was…
