Bij het maken van mijn presentatie voor het Fondsevent 2012 van aanstaande maandag, stuitte ik op iets dat de Central Registration Depository (CRD®) heet.
In mijn verhaal, genaamd 'Advies 2.0: het Amerikaanse verhaal', ga ik in op de vraag of en wat Nederlandse beleggingsadviseurs van hun Amerikaanse vakbroeders kunnen leren.
Aan de ene kant zijn er grote verschillen tussen Amerikaanse en Nederlandse beleggers waarneembaar. Zo zijn Amerikanen in het algemeen al veel meer opgevoed met het idee dat ze voor hun eigen (financiële) toekomst moeten zorgen. In Nederland rekenen we allemaal toch nog een beetje – terecht of onterecht - op Vadertje Staat.
Aan de andere kant zijn er ook grote overeenkomsten. Zo neemt zowel in Amerika als Nederland bij beleggers het kostenbewustzijn toe en eist men meer transparantie.
Een tot op heden redelijk groot verschil tussen de VS en Nederland is het feit dat in Amerika steeds meer beleggers (maar ook adviseurs) verhuizen van grootbank (ook wel wirehouse genaamd) naar de zogenaamde onafhankelijke Registered Investment Advisers.
Alhoewel ik volgende week in mijn column dieper zal ingaan op de voornaamste redenen voor deze trend, speelt in mijn optiek het feit dat beleggers via de eerdergenoemde Central Registration Depository de hele doopceel van deze Registered Investment Advisers kunnen lichten een belangrijke rol. Of je nu iets wilt weten over de eigendomsstructuren, de openingstijden, de vormen van dienstverlening, de soort klanten en of men wel of geen strafblad heeft, alles is er te vinden!
Als een Nederlandse belegger iets dergelijks zoekt, komt hij van een koude kermis thuis. Noch de AFM noch DSI lijken dergelijke uitgebreide informatie te bieden. Mijn oproep aan beide instanties is dan ook een soortgelijke database op te gaan zetten in Nederland. Als ik mijn portefeuille wil overboeken wil ik niet alleen weten, maar ook kunnen zien of ik met een valide partij in zee ga.