De grootse bronnen van nieuw kapitaal voor hedge funds zijn tegenwoordig pensioenfondsen en verzekeringsmaatschappijen, en niet langer vermogende particulieren. Dat schrijft financieel persbureau Reuters over ontwikkelingen op de Amerikaanse en Britse hegde fund markt. Deze institutionele beleggers willen dat de fondsmanagers het rustig aan doen met risicovolle transacties. Hierdoor voelen rijke particuliere beleggers in het fonds zich genegeerd want ze zien dat de beheerders niet langer de hoge rendementen van weleer leveren. De hedge funds vinden het echter moeilijk om ‘nee’ te zeggen tegen het grote geld van de professionele investeerders.
De veranderende basis van van de hedge funds komt volgens Reuters overeen met de explosieve groei in omvang van de fondsen. Het totale vermogen van hedge funds zit nu op USD 2 biljoen en dat is flink meer dan de ongeveer USD 200 miljard halverwege de jaren negentig.
Gladgestreken
Hedge funds zoeken naar manieren om inefficiënties in de markt te exploiteren en er winst uit te genereren. In tegenstelling tot traditionele beleggingsfondsen die alleen inzetten op koersstijgingen hebben zij een mandaat om te wedden op koersdalingen en kunnen ze geld lenen om hun beleggingen te vergroten. Maar met steeds meer kapitaal dat achter dezelfde kansen aanjaagt worden deze inefficiënties snel gladgestreken en dat maakt het moeilijker voor de fondsmanagers om beter dan de markt te presteren. Hierdoor stoppen veel particuliere beleggers hun geld in private equity fondsen, het ouderwetse long-only aandelenfonds of zelfs in vastgoed en wijn. Die bieden sinds de financiële crisis in 2008 regelmatig betere rendementen dan hedge funds.
Schril contrast
Het nieuwe slag investeerders in hedge funds zoals de Church of England en het Britse Universities Superannuation Scheme hebben hele andere redenen om te investeren in hedge funds dan -ooit- de vrienden en familie van de fondsmanager en de enkele bevoorrechten die oorspronkelijk in de fondsen investeerden.
Ze zetten hedge funds in om verlies bij hun andere investeringen te mitigeren – een van de oorspronkelijke doelen van hedge funds – en ze willen niet dat fondsen dit doen door simultaan grote risico’s te nemen en te kijken naar grote potentiële winsten.
Dit betekent dat de fondsen worden gedwongen om enkele van hun meer agressieve tactieken te beperken zoals met flink wat geleend geld hun transacties opschalen. Dat is een verre schreeuw uit de gouden tijd van de hedge funds voor de crisis, toen de groeiende sector een reputatie verwierf van risicovol en dapper dan wel roekeloos handelen. In 1999 was het gemiddelde rendement van een hedge fund 31 procent en dat staat in schril contrast met de meer gematigde rendementen van tegenwoordig. Volgens onderzoeksbureau Hedge Fund Research is het geannualiseerde rendement van het gemiddelde fonds over de afgelopen 10 jaar 6,77 procent en is dat teruggevallen tot 1,44 procent over de afgelopen 5 jaar.
Succesverhalen
George Soros vestigde zijn reputatie als slimme belegger in 1992 door in te zetten tegen het Britse pond. John Paulson maakte zichzelf miljardair door de ineenstorting van de Amerikaanse huizenmarkt te voorspellen. Overeenkomstige high-profile succesverhalen over uitgekookte strategieën van hedge funds die profiteren van de staatsschuldencrisis in de eurozone zijn de laatste jaren niet op te tekenen. Veel institutionele beleggers willen niet dat hun hedge fund manager zich zulke risico’s op de hals haalt.
Meer leren over hedge fund strategieën? Lees dan het artikel Hedge fund strategieën. Bezoek ook Morningstar's hedge fund center.
Dit artikel is een bewerking van ‘The rich bail out of changing hedge fund industry’ dat op Reuters.com verscheen.