Pensioen schijnt een 'low-interest' of 'no-interest' product te zijn. Tenminste, volgens de verkopers van lijfrenten. Ik heb dit vaak gehoord en ik heb het eigenlijk nooit geloofd. Ik ben er van overtuigd dat mensen pensioen wel degelijk interessant vinden. Wie wil er nou op zijn tachtigste kromgebogen van de reuma elke dag in weer en wind de akkers op om aren te lezen omdat er geen pensioenvoorziening bestaat? Er is toch niemand die hier volmondig ja op antwoordt? Waarom besteden we dan zo weinig aandacht aan ons pensioen? Zijn we het misschien te vanzelfsprekend gaan nemen?
Toen er nog geen pensioenvoorzieningen bestonden, was oud synoniem voor arm. Mensen namen kinderen als oudedagsvoorziening en ouderen werkten door tot hun dood. Degenen die dat niet konden waren aangewezen op liefdadigheid, meestal van de kerk. Nog niet eens zo heel lang geleden ontstonden de eerste pensioenfondsen en sociale wetten. De generatie van mijn opa (geboren in 1901) was denk ik de eerste generatie met een “pensioen” zoals wij dat nu kennen. En voor mijn opa was pensioen geen low interest kan ik je wel vertellen.
Mijn opa werkte als schoolhoofd op Java. In 1941 werden alle Nederlandse mannen gemobiliseerd in de oorlog tegen Japan. Het zou nog acht jaar duren voor hij gedemobiliseerd werd en, inmiddels weer terug in Nederland, zijn vrouw en kinderen terug zou zien. Na die lange periode waarin de gehele familie verschrikkelijk heeft geleden onder de oorlog, waar ondervoeding, zware arbeid aan de Birma-spoorlijn en de Jappenkampen hun sporen hebben nagelaten, besloot hij samen met zijn vrouw om eerst nog weer anderhalf jaar terug te gaan naar Indonesië om zijn pensioen veilig te stellen. Hij bleef dus niet lekker thuis, omdat ze het al zo zwaar hadden gehad of omdat ze elkaar al zo lang niet meer hadden gezien.... Nee, hij ging weer terug. Enkel en alleen voor zijn pensioen!
Wat een contrast met het pensioenbewustzijn van vandaag! Tegenwoordig is pensioen verworden tot een no interest product en kan het ons niets meer schelen. Laat staan dat we bereid zijn om er, zoals mijn opa deed, offers voor te brengen! Bij de salarisonderhandelingen zijn we immers meer geïnteresseerd in de leaseauto dan in de pensioenregeling? En als ons Uniform Pensioen Overzicht in de bus valt gapen we verveeld en gooien we de envelop ongeopend in een la.
Wil degene die zich hier in herkent opstaan? Ik wed dat de meesten nog zitten.
Moraal van het verhaal: we hebben het dan misschien wel niet zo zwaar als in de tijd van mijn opa, maar de tijd van mijn vader waarin ons pensioen als vanzelf goed geregeld was door staat en werkgever is voorbij. Ik durf nog niet te denken aan de tijd van mijn kinderen...
Disclaimer - Op verzoek van Morningstar schrijft Greetje Remmerde van pensioendoehetzelf.nl over personal finance met de nadruk op pensioen. Haar columns helpen mensen om betere beslissingen voor hun pensioen te nemen. Meningen en visies in deze artikelen zijn die van de externe partij en niet van Morningstar. Morningstar is op geen enkele wijze verantwoordelijk voor de inhoud. De informatie in dit artikel is niet bedoeld als professioneel beleggingsadvies of als aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.