Mijn vrouw en ik hebben zelf ook een financieel planner. De eerste keer dat ik hem inschakelde, was voor mij een uitgelezen kans om ook zelf eens te voelen hoe cliënten het proces en inschakelen van een planner ervaren. Wanneer ik collega’s uit de financiële wereld spreek, ontvang ik verschillende (ook positieve!) reacties. Een van de meest gestelde vragen is: waarom heeft een Certified Financial Planner een eigen financial planner of adviseur nodig?
Verrassend misschien, maar ik vond het moeilijk om iemand te betalen voor advies. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik zelf goed ben gaan nadenken over deze vraag en ook waarom mensen mij zouden moeten betalen. Na wat gesprekken met mijn echtgenote, zijn dit volgens mij drie belangrijke redenen waarom we eigenlijk wel willen betalen voor advies.
- We willen iemand die ons helpt onze doelstellingen duidelijk en scherp te stellen. Dit proces is tegelijk ook erg moeilijk. Doelstellingen bepalen is niet eenvoudig. Je moet ook durven stil staan bij risico’s: wat als er iets misgaat. En als je getrouwd bent, moet je ook rekening houden met elkaars gevoelens, ideeën en gedachten. In dat geval kan het zeker geen kwaad om emoties en gedachten in goede banen te laten leiden met de hulp van iemand die ervaring heeft met dergelijke gesprekken.
Het helpt als iemand je net dat stapje verder kan brengen in het vasthouden aan je doelstellingen of als iemand je een reality check kan geven als blijkt dat je aan onrealistische doelstellingen denkt. - We willen graag ook iemand laten meekijken. Geen twijfel over mogelijk, iets wat we meten heeft een grotere kans om het beter te doen na verloop van tijd. Gewoon al de gedachte dat iemand ons gaat vragen naar de tussenstand, helpt om je op het juiste pad te houden. Eens volwassen, denken we dat we niet zo iemand meer nodig hebben. Maar het tegendeel is waar. Je krijgt betere resultaten door steeds tussentijds te evalueren.
Toen wij in één van onze gesprekken met onze adviseur het hadden over de verantwoordelijkheid en hoever hij ons, op ons gedrag, kon aanspreken, vroeg hij ons over waar de grens voor ons lag. Ik antwoordde: “Je moet mij er zo hard op aanspreken, dat je bang bent dat ik je niet langer meer in zou willen schakelen.” Uiteindelijk, als we duidelijke en voor ons echte belangrijke doelstellingen hebben bepaald, en we huren iemand in om ons te helpen deze te bereiken, die we hiervoor ook betalen, dan is het gevolg dat we luisteren naar die persoon die we nodig hebben en die ons er keer op keer aan herinnert waarom we bepaalde dingen wel of niet zouden moeten doen! - We willen iemand hebben die echt staat tussen ons en de domme dingen die we doen. Ik mag dan wel die planner zijn met CFP achter zijn naam en ik heb vele jaren ervaring (en ook de grootste rekenmachine van ons land). Maar dit maakt iemand, ook mij, niet immuun voor domme beslissingen en fout gedrag rond bijvoorbeeld beleggingen. Professionals lopen misschien nog wel meer risico om domme dingen te doen met hun geld omdat ze een hele dag ermee geconfronteerd worden en erover blijven denken. Als je iedere dag mensen moet overtuigen om iets niet te doen, denk je op enig moment misschien wel, waarom zou ik het NIET doen, terwijl het lijkt dat de hele wereld het wel wil doen? Daarom vind ik het zelfs extra belangrijk om er zeker van te zijn dat ik kan terugvallen op een derde persoon, mijn adviseur.
Natuurlijk, een aantal financiële zaken kan ik perfect zelf. En dat kunnen wellicht een aantal van onze cliënten ook! Maar ook ik, kan het niet altijd zelf voorkomen dat ik soms te emotioneel en impulsief iets doe, waar ik later wellicht spijt van heb. Voor mij is het duidelijk, en misschien ook voor jou, maar zouden alle financieel planners en financieel adviseurs, beleggingsadviseurs en vermogensbeheerders daarom eigenlijk niet een eigen planner of adviseur moeten inschakelen?
Disclaimer - Op verzoek van Morningstar schrijft Carl Richards over het gedrag van beleggers en over financieel advies. Deze columns helpen beleggers om betere beleggingsbeslissingen te maken. Richards is auteur van het boek 'The Behavior Gap: Simple Ways to Stop Doing Dumb Things with Money' en levert ook bijdragen aan The New York Times en Morningstar Advisor. Richard's boek is in Nederland en België verschenen onder de titel 'Doe niet langer domme dingen met je geld' in een vertaling van Robert van Beek.