Het belang van dividenddiversificatie

Beleggen in dividendaandelen betekent niet simpelweg het selecteren van de aandelen met het hoogste dividendrendement. Het gevaar bestaat niet alleen dat het theoretisch geboden dividendrendement niet houdbaar blijkt te zijn, maar beleggers die hun dividendportefeuille op deze manier inrichten, creëren daarmee behoorlijke sectorconcentraties in hun portefeuille. Het verleden en het heden wijzen uit dat diversificatie bij dividendbeleggen zeker ook noodzakelijk is.

Jeffrey Schumacher, CFA 07 mei, 2020 | 11:33
Facebook Twitter LinkedIn

Financiële waarden als hoeksteen van de dividendportefeuille

De belegger die in 2008 een dividendportefeuille had gecreëerd waarbij het hoogste dividendrendement de bepalende factor was, kwam van een koude kermis thuis. In dat jaar vormden financiële waarden traditioneel de hoeksteen van iedere dividendportefeuille. De dividenden leken stabiel, en de balansen van banken solide genoeg om een zeker dividend te kunnen uitbetalen. Niets bleek echter minder waar. Als gevolg van het uitbreken van de kredietcrisis en alle economische tegenwind die dat veroorzaakte, waren het vooral financiële instellingen die hun dividenden fors moesten verlagen of helemaal moesten schrappen. Bedrijven zoals HBOS, RBS en Fortis moesten breken met hun jarenlange dividendhistorie.

Telecom en grondstoffen

Andere sectoren die traditioneel een hoog dividendrendement bieden zijn de telecomsector en de grondstoffensector. In 2012 bleek dat de telecomsector ook niet de zekerheid kon bieden die een dividendbelegger wenst. KPN, France Telecom en Portugal Telecom zijn slechts enkele voorbeelden van ondernemingen die het dividendbeleid – in neerwaartse zin – moesten aanpassen nadat de schulden fors waren opgelopen als gevolg van de forse investeringen in 4G netwerken.

Overleven

Tijdens de grondstofcrisis in 2015 waren het de mijnbouwers die langs de rand van de afgrond scheerden. De teruglopende economische groei in China in combinatie met overaanbod van grondstoffen zoals koper, zink en ijzererts maakte van de sector destijds een structurele underperformer. Mijnbouwbedrijven waren vooral bezig met overleven, wat betekende dat kostenbeheersing, afnemende kapitaalsinvesteringen, schuldreductie en in sommige gevallen het opschorten van productie de boventoon voerden. Ook beleggers werden niet gespaard. Naast de flinke koersdalingen zagen zij de mijnbouwers ook het dividendbeleid flink versoberen. Zo schrapten Glencore en Freeport McMoRan het dividend helemaal en hielden Rio Tinto en BHP Billiton niet langer vast aan hun progressieve dividendbeleid.

Oliesector aan de beurt

Nu is het de beurt aan de oliesector, die als gevolg van een combinatie van de gigantische vraaguitval door de wereldwijde lockdowns en het productieconflict tussen Saoedi Arabië en Rusland de prijs voor het zwarte goud in elkaar zag storten. Bedrijven in de schalieolie industrie worden in hun bestaan bedreigd, maar ook de grote olieconcerns worden zwaar getroffen door de historisch lage olieprijs. Het dwong Shell al de handdoek in de ring te gooien en het dividendbeleid, dat sinds de tweede wereldoorlog stond als een huis, te laten varen en minder dividend uit te keren aan aandeelhouders.

Spreid over diverse sectoren

In plaats van te focussen op dividendrendement en daarmee mogelijk sectorallocaties uit het oog te verliezen, doet een dividendbelegger er verstandig aan om zijn portefeuille goed te spreiden over diverse sectoren. Dit kan de impact van de problemen die zich in de traditionele dividendsectoren hebben voorgedaan beperken. Er zijn echter nog meer mogelijkheden waarop dividendbeleggers hun portefeuille kunnen diversifiëren.

Landen- en regiodiversificatie

Naast spreiden over diverse sectoren kan een goede geografische spreiding ook waarde toevoegen voor dividendportefeuilles. Het creëren van een wereldwijde portefeuille kan de risico’s die kleven aan landen- en regioconcentraties verminderen. Hoewel de economieën in de wereld steeds verder zijn geïntegreerd, bevinden zij zich allemaal op verschillende punten in de economische cyclus. De economieën in Europa en Amerika zijn wat dat betreft verschillend van die in Azië en andere opkomende markten. Daarnaast kunnen ook politieke risico’s en valutarisico’s worden gediversifieerd. Een ander punt waarop geografische diversificatie waarde kan toevoegen is op het gebied van waarderingen. De waarderingen voor bedrijven in een sector kunnen in een bepaalde regio veel hoger zijn dan in een andere.

Amerikaans dividend vaak robuuster

Geografische dividenddiversificatie moet echter ook vanuit dividendperspectief aantrekkelijk zijn. Traditioneel bieden Europese bedrijven een relatief hoog dividendrendement ten opzichte van hun Amerikaanse collega’s, waar aandeleninkoopprogramma’s de voorkeur genieten van het management. Dat maakt echter dividenden van Amerikaanse bedrijven doorgaans robuuster dan van Europese bedrijven, omdat Amerikaanse bedrijven eerst de aandeleninkoopprogramma’s zullen schrappen voordat er aan het dividend getornd wordt. Europese bedrijven zijn wat dat betreft minder flexibel.

Opkomende markten

In opkomende markten hadden bedrijven tot voorheen nauwelijks oog voor het uitkeren van dividend aan aandeelhouders, maar die trend is aan het keren. Steeds meer bedrijven in opkomende markten introduceren een dividendbeleid, waarmee het voor de dividendbelegger ook daadwerkelijk mogelijk wordt om zijn portefeuille directe blootstelling te geven aan deze regio. De waarderingen van deze bedrijven kunnen relatief aantrekkelijk zijn ten opzichte van bedrijven uit ontwikkelde markten. Daarnaast zijn de pay-out ratio’s (het gedeelte van de winst dat als dividend wordt uitgekeerd) lager dan in Europa, waardoor er potentie is voor dividendgroei wanneer de kasstromen solide blijven. Dat is een interessant aspect voor de wereldwijde dividendbelegger.

Voorkom portefeuilleconcentraties

Een andere manier om de risico’s van de dividendportefeuille te beteugelen is door individuele posities niet te groot te laten worden. Dividendfondsen en ETFs kunnen de weging van de aandelen in de portefeuille bepalen op basis van het dividendrendement, het netto ontvangen dividend of op basis van marktkapitalisatie. Hoewel geen van deze methoden per definitie verkeerd hoeft te zijn, kunnen ze wel leiden tot grote posities in een beperkt aantal aandelen. Hiermee neemt het bedrijfsspecifieke risico van de portefeuille sterk toe, en wanneer er zich dan een dividendverlaging voordoet zal de impact op de portefeuille fors zijn.

Diversificatie loont

Dividendbeleggen is niet zonder risico. Naast een zorgvuldige check op de houdbaarheid van het dividend vereist een goede dividendstrategie ook een goed doordachte methodiek voor de portefeuilleconstructie. Het simpelweg selecteren van de aandelen met het hoogste dividendrendement en deze namen de grootste weging toekennen in de portefeuille volstaat daarbij niet. Diversificatie loont, ook bij dividendbeleggen.

 

Lees ook eerdere columns:

- Defensieve fondsen voor moeilijke tijden

- Stermanager versus teambenadering

TAGS
Facebook Twitter LinkedIn

Over de auteur

Jeffrey Schumacher, CFA  is fondsanalist bij Morningstar Benelux

© Copyright 2024 Morningstar, Inc. Alle rechten voorbehouden.

Voorwaarden        Privacybeleid        Cookie Settings        Beleidsdocumenten