Actieve particuliere beleggers zijn graag zelf in de weer met hun beleggingsportefeuille; zij maken de keuzes, zij beslissen over de transactiemomenten en de portefeuillesamenstelling. Het is bijna een sport om de juiste beleggingskeuzes te maken en de algemene markt ontwikkeling te slim af te zijn.
Maar niet iedere particuliere belegger is zo actief. Veel beleggers kunnen of willen niet zo intensief met hun portefeuille bezig zijn. Zij zijn vooral gericht op het resultaat en niet op het proces. Dan kan het raadzaam zijn om een onafhankelijke adviseur mee te laten denken over wat de beste oplossing is voor uw specifieke financiële situatie en persoonlijke doelen.
Wanneer zijn de diensten van een professionele adviseur zinvol? Om dat te bepalen zijn de volgende criteria van belang om in overweging te nemen:
Doel
Wat is het doel dat de belegger nastreeft? Is het iets voor erbij, een veredelde hobby om wat extra vermogen te genereren als het goed uitpakt, of zijn de beleggingen onderdeel van een financieel plan voor de lange termijn waar je financiële situatie grotendeels van afhankelijk is?
In het laatste geval zijn risicobeperking en veiligheid belangrijk. Dan kan een onafhankelijke adviseur van nut zijn. Die kan helpen om aan de hand van je huidige financiële situatie en je persoonlijke doelen en wensen een pad uitstippelen voor de toekomst met de bijbehorende beleggingsproducten en hun risiconiveau.
Wil je op zeker spelen voor je oudedagsvoorziening? Dan kan de adviseur een portefeuille samenstellen met afgewogen risico’s voor de hele periode tot aan de verwachte pensioendatum. Wil je op kortere termijn vermogen vergaren om de aflossing van de hypotheek veilig te stellen of te versnellen? Dan kan de adviseur mee helpen bepalen welke beleggingen sneller een interessant rendement kunnen maken en hoeveel risico je kan nemen.
Tijd
Heb je de wens om beleggen helemaal zelf te willen doen? Heb je tijd beschikbaar en ben je bereid om tijd en moeite hieraan besteden? Of steek je je tijd en moeite liever in iets anders? In dat laatste geval kan je beter de tijd van een adviseur kopen. Dan mag je er vanuit gaan dat er een goed doortimmerd beleggingsadvies op tafel komt. Dat vergroot als het goed is dan weer de kansen op een interessant rendement.
Zelf beleggen kan intensief zijn en werkt alleen als je er voldoende tijd en moeite aan kan besteden. Wie dat niet doet, en ook niet wil betalen voor een goed advies, die bereikt waarschijnlijk niet veel met zijn beleggingen.
Kennis
Heb je verstand van beleggen? Heb je kennis van aandelen, obligaties, beleggingsfondsen, economie en bedrijven of ben je bereid moeite te doen om die kennis zelf te vergaren? Dan kan je aan de slag. Heb je die kennis niet, en wil je die ook niet opdoen, maak dan gebruik van de kennis die iemand anders op dit gebied al heeft: de adviseur.
Een onafhankelijk adviseur heeft als het goed is kennis in huis van alle typen beleggingsproducten en hun risicokenmerken. Daardoor weet hij welke mogelijkheden het best passen bij uw situatie. Zonder kennis kunt u dat zelf niet evenaren; u zou mogelijkheden of strategieën over het hoofd zien door gebrek aan inzicht in de beleggingswereld.
Second opinion
Een adviseur raadplegen is een goede manier om een second opinion te krijgen bij uw eigen overwegingen. Want ook al heeft u zelf ideeën over de inrichting van uw beleggingsbeleid, het kan altijd verstandig zijn om die te toetsen aan de professionele kennis en opinie van een ander. Ook daarbij geldt, hoe meer er van af hangt en hoe zwaarder het doel voor u weegt, hoe meer een adviseur kan toevoegen.
Belang
Een onafhankelijk adviseur moet als het goed is volledig objectief advies geven over uw specifieke situatie en daar de voor u beste oplossing bij zoeken. Maar de adviseur heeft natuurlijk ook zijn eigen belang: kijk altijd naar waar het belang van de adviseur ligt. Natuurlijk zoveel mogelijk omzet maken, maar op welke manier. Door een uurtarief of door provisie op producten van bepaalde fondshuizen of aanbieder.
Dat laatste was het geval in Nederland tot 2013. Toen werkten adviseurs veelal op basis van retourprovisies, ofwel kick-backs. De beloning van de adviseur zat verwerkt in de retailprijs van een beleggingsproduct. Als de adviseur wat verkocht, dan kreeg hij die provisie. Daar konden de aanbieders flink in sturen, want de adviseur was geneigd om de aanbieder aan te prijzen die voor hem de gunstigste voorwaarden had.
Deze manier van werken is in Nederland verleden tijd sinds per 1 januari 2013 het provisieverbod is ingegaan. Tegenwoordig is het in Nederland zo dat advies losgekoppeld is van de aanschaf van producten is, dus er moet apart voor betaald worden; de manier om er zeker van te zijn dat het onafhankelijk is.