In deze aflevering van The Long View, Louis-Vincent Gave, auteur en oprichtend partner en CEO van Gavekal Group, beschrijft wat er gebeurt in China, waarom beleggers moeten opletten en welke kansen er liggen in de tarieven en handelsoorlogen. Hier zijn een paar hoogtepunten uit Gave’s gesprek met Morningstar’s Christine Benz en Dan Lefkovitz.
Is de VS in een handelsoorlog verwikkeld met China?
Christine Benz: Misschien kunt u ingaan op de tarieven en de handelsoorlog waar we middenin zitten tussen de VS en China. Misschien kunt u het hebben over hoe u denkt dat het zal aflopen.
Louis-Vincent Gave: Ja. Dus ik weet eerlijk gezegd niet zeker of we al in een handelsoorlog zitten. Ik denk dat we in 2017-2018 een handelsoorlog hadden. In 2018 veranderde president Trump de handelsoorlog van een handelsoorlog in een technologieoorlog, toen hij zei: “Weet je wat, vergeet al dat gepraat over het handelsoverschot. Vanaf nu gaan we gewoon voorkomen dat China technologisch groeit door iedereen te verbieden high-end halfgeleiders aan China te verkopen.” Dus niet alleen mogen Amerikaanse bedrijven, de Nvidias of Intels van deze wereld, geen high-end chips meer verkopen aan China, maar ook ASML, de Nederlandse fabrikant van chipmachines, mag geen high-end apparatuur meer verkopen aan China. TSMC mag het nieuwste niet verkopen, en Taiwan mag de nieuwste chip niet verkopen, enzovoort.
Dus we begonnen met een handelsoorlog en gingen over in een technologieoorlog. De technologieoorlog werd versterkt door Biden, die nog meer sancties oplegde. En dan komt Trump en zegt: “Weet je wat, ik zet 10% tarieven op China, niet om iets te bereiken op het gebied van handel, maar omdat China niet genoeg doet om de export van fentanyl naar de Verenigde Staten te controleren.” Tot nu toe denk ik dat wat we gezien hebben, en hetzelfde geldt voor de tarieven op Mexico en de tarieven op Canada, meer een drugsoorlog is dan een handelsoorlog. Het is eerder: “Ik leg sancties op aan jullie, zodat jullie de controle over jullie grenzen terugkrijgen en de drugsstroom in de Verenigde Staten stopt”.
Het feit dat we nog geen handelsoorlog hebben gehad, betekent niet dat we er niet naar uit kunnen kijken. En op dit front heeft president Trump, toen hij werd gekozen, drie commissies benoemd, één bij het US Trade Representative Office, één bij het Commerce Department en één bij het Treasury Department. Alle drie de commissies kregen het mandaat om voor 1 april met aanbevelingen te komen voor mogelijke tarieven tegen China en andere landen. Dus mijn tijdlijn is dat deze drie verschillende commissies op 1 april met hun bevindingen zullen komen, en het lijkt vrij waarschijnlijk dat april de Bash China-maand wordt. President Trump zal deze rapporten ter harte nemen en zeggen: “Ik ga al deze tarieven op China zetten” en hij zal proberen China te verzachten voor zijn ontmoeting met Xi Jinping in mei. Het idee, nogmaals, het is de “kunst van het onderhandelen”. Je slaat de tegenstander in elkaar voordat je met ze om de tafel gaat zitten, zodat tegen de tijd dat je met ze om de tafel zit, de tegenstander heel bereidwillig is om overal een compromis over te sluiten.
Dus dat is de “kunst van het onderhandelen” zoals besproken in het boek. En ik denk, nogmaals, dat het 1 april zal zijn, dat de maand april Bash China-maand zal zijn en dat de maand mei in het teken zal staan van laten we met China om de tafel gaan zitten en kijken of we tot een soort overeenkomst kunnen komen. En als we tot een soort overeenkomst komen, denk ik dat dit natuurlijk heel erg gunstig zal zijn voor China. Het zal heel goed zijn voor veel activa over de hele wereld. Het zal zeer gunstig zijn voor grondstoffen. Het zal zeer positief zijn voor veel activa.
Hoe de handelsoorlog tussen de VS en China de Chinese markt wegleidde van vastgoed
Dan Lefkovitz: En ik heb wat van uw onderzoek gezien over de handelsoorlog van 2018. Het klinkt alsof u denkt dat het behoorlijk ernstige gevolgen had voor de Chinese industriële productie.
Gave: Oh, absoluut. Kijk, ik heb wat grafieken die laten zien hoe vanaf 2018 bankleningen aan onroerend goed absoluut zijn ingestort. En bankleningen aan de industrie in China stegen explosief. Wat er in wezen gebeurde toen de westerse wereld tegen China zei: “Jullie mogen onze halfgeleiders niet meer kopen,” raakte China in paniek. De leiders in China dachten: “Als het vandaag halfgeleiders zijn, kunnen het morgen auto-onderdelen zijn, chemische producten, industriële robots, turbines, noem maar op, alles wat we nodig hebben van de rest van de wereld, maakt ons kwetsbaar voor mogelijke sancties in de toekomst. We hebben dus geen andere keuze dan onze eigen industriële vertical te bouwen in vrijwel elke afzonderlijke industrie. We moeten in alles zelfvoorzienend zijn.”
Dus in 2018 wordt het bevel doorgegeven aan de banken: Vanaf nu geen leningen meer aan vastgoed en alles moet naar de industrie. En ik denk dat de meeste westerse media en de meeste westerse investeerders zich in die periode onevenredig hebben gericht op de vastgoedcrisis. Ze richtten zich onevenredig op de vastgoedcrisis omdat van ruwweg 2000 tot 2018 de meeste groei in China afkomstig was van vastgoed. Vastgoed was de grote aanjager van groei. Het was de grote aanjager van werkgelegenheid. Het was de grote aanjager van de vraag naar grondstoffen. En dus was iedereen eraan gewend geraakt om zich alleen hierop te richten. Ondertussen had iedereen gemist dat China met sprongen begon te groeien in de industrie. En vandaag worden we wakker in een nieuwe realiteit waarin China de grootste autoproducent ter wereld is, de grootste producent van industriële robots ter wereld, de grootste producent van tractoren, treinen, boten, zonnepanelen, batterijen, noem maar op.
En dit is enorm belangrijk omdat de industrie, met een industrieel systeem, een ecosysteem is waar arbeiders, je hebt hooggespecialiseerde arbeiders nodig, opgeleide arbeiders, die andere arbeiders opleiden en die hun eigen widgetbedrijven oprichten. En China heeft dat nu. En in het grootste deel van de rest van de wereld hebben we het eigenlijk ontmanteld. Dus ik weet dat er nu in de hele westerse wereld een grote politieke druk is om te herindustrialiseren, maar het zal heel moeilijk worden. Het zal heel moeilijk worden omdat China niet alleen veel, veel goedkoper produceert dan wij, niet omdat China nog goedkope arbeidskrachten heeft, arbeid is niet eens meer zo goedkoop, maar omdat het profiteert van de schaalvoordelen van dit enorme ecosysteem. Dus niet alleen heeft China dat, maar het produceert nu ook heel vaak op een kwaliteitsniveau dat nu superieur is aan dat van de westerse wereld. En waar je dit heel duidelijk ziet, om eerlijk te zijn, is in de auto’s. De productie van Chinese auto’s is nu extreem hoog. De productie van Chinese auto’s is nu zeer indrukwekkend. Het idee dat jij en ik een Chinese auto zouden willen bezitten, zou drie of vier jaar geleden lachwekkend zijn geweest. En vandaag de dag maken ze gewoon betere auto’s.
Chinese bedrijven om in de gaten te houden
Lefkovitz: Je hoort veel over BYD. Zijn er nog andere die we zouden moeten kennen?
Gave: Oh, zeker weten. Voor je luisteraars die een beetje tijd hebben, er staan een heleboel coole video’s over Chinese auto’s op YouTube, een heleboel coole video’s. Maar je kunt ook kijken naar XPENG. XPENG is een ander groot autobedrijf - ze maken zelfs vliegende auto’s. Ik bedoel, geen grap. Ze commercialiseren vliegende auto’s.
Ik zeg dit altijd, maar er zijn twee soorten mensen in de wereld. Er zijn de mensen die China bezoeken en terugkomen en zeggen: “De toekomst wordt daar gebouwd.” En dan zijn er de mensen die luisteren naar de mensen die net terugkomen uit China en zeggen dat de toekomst daar wordt opgebouwd en die die mensen kleineren als zijnde CCP shills, communistische partij shills.
Maar in werkelijkheid is Xiaomi een ander groot autobedrijf waar je misschien wel eens van hebt gehoord vanwege hun telefoon. Xiaomi produceert - er is een video online op YouTube van de fabriek van Xiaomi en hoe snel de auto’s daar worden geproduceerd. Het is behoorlijk verbazingwekkend.
En dan zijn er nog veel andere merken, wat overigens misschien een andere verklaring is voor de eerste vraag die je me stelde: als de groei zo sterk was, waarom was het rendement op aandelen dan niet beter? De auto-industrie is een perfect voorbeeld van hoe moeilijk het is om consequent geld te verdienen in China. Vandaag de dag heb je in China 130 autofabrikanten, 130 autofabrikanten die allemaal, nou ja, bijna allemaal, behoorlijk goed gefinancierd worden door lokale banken. En zo kom je dus terecht in een situatie van “Hongerspelenkapitalisme”, zoals ik het graag noem, waarin al deze bedrijven elkaar te lijf gaan tot het punt waarop er slechts drie of vier overleven. En terwijl je de Hongerspelen doormaakt, is het natuurlijk behoorlijk wreed, behoorlijk pijnlijk. Maar voor de eindconsument is het goed nieuws. De eindconsument krijgt goedkopere auto’s en auto’s van betere kwaliteit. De eindconsument is dus uiteindelijk de winnaar, maar het proces gaat meestal ook gepaard met heel wat kapitaalvernietiging.
De auteur of auteurs hebben geen positie in effecten die in dit artikel genoemd worden. Ontdek meer over Morningstar's redactionele beleid.
