Contrarian Equities, de naam zegt het zelf, hanteert een heel typische strategie, die afwijkt van die van de meeste andere fondsen uit deze categorie. Kunt u de argumenten aanhalen waarom dit fonds een tegendraadse strategie huldigt?
We zijn van oordeel dat het, om een positieve return te halen, belangrijk is tegen welke prijs je een bepaalde asset -in dit geval aandelen- in de portefeuille opneemt. Dat moet op een laag prijsniveau gebeuren. En een aandeel is pas heel goedkoop als het op dat moment tijdelijk uit de gunst is. We zijn dan ook constant op zoek naar bedrijven, sectoren, landen, die niet populair zijn. Daarvoor kunnen er 1001 redenen zijn.
Er zijn altijd bedrijven of sectoren die uit de gunst zijn. Maar is het altijd even gemakkelijk om met een dergelijke strategie te scoren?
Neen, soms is het gemakkelijker, maar soms is het moeilijker. Ik zou dat willen uitleggen door te stellen dat er periodes zijn waarin men zaait en periodes waarin men oogst. De jaren 1999 en 2000 waren de jaren van een extreme divergentie tussen de koers en de werkelijke waarde, in 2 richtingen. Er was een extreme onderwaardering van alles wat men toen de ‘oude economie’ noemde. In de waardering zat de overtuiging dat het bedrijven zonder groeiperspectief waren, en soms zelfs dat ze zouden verdwijnen door de komst van het internet. Aan de andere kant was er sprake van een extreme overwaardering in wat men toen de ‘nieuwe economie’ noemde. Dat was dus een uitstekende periode om te zaaien en we kochten massaal aandelen uit de ‘oude economie’. In 2001 - en eigenlijk al een stuk in 2000 - heeft de markt zich dan zwaar gecorrigeerd en is onze strategie volledig uitgekomen. Eigenlijk is tegendraads beleggen ‘the regression to the mean’: de ‘terugkeer naar een normaal niveau’. In dat jaar hebben we dan ook voluit kunnen oogsten en realiseerde het fonds een outperformance van 40%.
Vorig jaar lukte het dan weer een stuk minder goed. Was dat opnieuw een jaar om te zaaien?
2002 was inderdaad een jaar waarin het moeilijk was om een goede performance te halen. In de zomer kenden de markten een capitulatie met massale, blindelingse verkopen. Vorig jaar was dan ook opnieuw een zaaijaar. We vinden immers dat een pak bedrijven zwaar ondergewaardeerd is. Wanneer we deze keer zullen kunnen oogsten, weet ik niet. Het kan dit jaar zijn, het kan ook volgend jaar zijn. Op korte termijn is er de factor-Irak. De mensen maken, volgens mij, mede door die geopolitieke onzekerheid de fout om uit aandelen te gaan. Vandaag moet je aandelen kopen. De waardering van heel wat bedrijven biedt een geweldige koopkans.
U kiest aandelen die uit de gunst zijn voor het fonds, maar is er daarnaast niet nog een aantal randvoorwaarden?
Een eerste belangrijke randvoorwaarde is dat het bedrijf financieel kerngezond moet zijn. Ze moeten de storm, waaronder ze tijdelijk te lijden hebben, probleemloos kunnen overleven zonder in financiële moeilijkheden te komen. Daarnaast is er het verwijt aan de analisten dat ze altijd té optimistisch zijn. Welnu, wij draaien die problematiek om. Wij kijken naar de impliciete groeivoet op basis van de beurskoers, op basis van de vereiste minimale return en op basis van de vrije cashflow van het bedrijf. En vandaag stellen we dan vast dat die impliciete groeivoet bij sommige bedrijven dichtbij nul ligt, of zelfs negatief, zoals bij Lafarge!
Ik neem dan ook aan dat Lafarge een vrij belangrijke post is in jullie fonds. Wat zijn de andere?
Lafarge is inderdaad een van de grootste posten in de portefeuille. Daarnaast hebben we ook flink gezaaid in de financiële sector. Op de eerste plaats bij de herverzekeraars, met posities in Swiss Re en Hannover Re. Daarnaast hebben we ook posities in Citigroup en JP Morgan. We hebben ons ook naar meer groeiaandelen geprofileerd: in de mediasector met Viacom en News Corp en in de halfgeleidersector met Synopsis. Nog 2 andere belangrijke posten zijn Vinci en Colruyt, die volgens ons nog steeds heel goedkoop zijn.