Templeton heeft een strikt beleggingsproces waarbij de input van 33 teamleden geïncorporeerd wordt. Ieder teamlid is zowel analist verantwoordelijk voor de dekking van een bepaalde sector als portefeuillebeheerder. Cox bijvoorbeeld is beheerder van een aantal fondsen en is tevens verantwoordelijk voor het bijhouden van de wereldwijde transportsector.
De beheerder stelt de portefeuille samen door aandelen te kopen van wat de ‘koopjeslijst’ wordt genoemd. In de laatste 18 maanden zijn er veel grotere ondernemingen toegevoegd aan deze lijst wat ertoe heeft geleid dat het gedeelte van de portefeuille belegd in largecaps is toegenomen.
Het fonds zet zelf zijn prestaties af tegen de MSCI EMU index, maar de index vormt geen beperking bij sector- of landengewichten. Cox hanteert wel de regel dat een nieuwe positie 1,7% van het fondsvermogen uitmaakt en dat er wordt afgebouwd als deze positie tot boven de 3% uitgroeit.
Sinds 2000 slaagde het fonds erin om de benchmark ieder jaar te verslaan, maar in de recente jaren presteert het fonds minder dan het categoriegemiddelde. Dit kan gedeeltelijk worden verklaard door het feit dat de Templeton-portefeuille veel meer belegt in largecaps dan categoriegenoten. Tot op heden in 2004 lieten Euroland Mid-Cap fondsen gemiddeld een rendement zien van 10,9% vergeleken met 4,7% voor de categorie Euroland Lage-Cap.
Het fonds heeft een goed track record inzake het behalen van zijn doelstelling – het verslaan van de index na aftrek van kosten. Daarbij heeft het dezelfde beheerder sinds de oprichting begin 1999 en de voordelen van een consistent beleggingsproces. Beleggers moeten er zich wel van bewust zijn dat als het fonds op de ingeslagen weg voortgaat, het fonds zal verhuizen naar de Euroland Large-Cap categorie.