Bij de samenstelling van portefeuilles gebruikt men een drietal modellen. Allereerst worden potentiële beleggingen geanalyseerd aan de hand van een waarderingsmodel. Het bijzondere is de wijze waarop aandelen worden gewaardeerd. De individuele bedrijfsonderdelen van ondernemingen worden onafhankelijk van elkaar geanalyseerd en vervolgens vergeleken met vergelijkbare onderdelen van andere ondernemingen. Hierdoor
wil AXA Rosenberg in spelen op kleine marktinefficiënties.
Nadat de laag gewaardeerde aandelen zijn geïdentificeerd wordt in het voorspellingsmodel een inschatting gemaakt van de winstontwikkeling in de komende 12 maanden aan de hand van een twintigtal variabelen waaronder analistenvoorspellingen.
De uitkomst van de twee modellen genereert een rangschikking van de aantrekkelijkheid van de beleggingen. Aan de hand van deze lijst en het risicobeheersingsmodel wordt de portefeuille samengesteld. Het risicobeheersingsmodel draagt zorg voor een gespreide portefeuille: het fonds heeft meer dan 200 namen in portefeuille. Ook waakt men ervoor om al te grote sector- en landenafwijkingen te hebben ten opzichte van de index.
Het fonds wordt vanuit Singapore beheerd door Mark On. Deze ‘portefeuille engineer’ is verantwoordelijk voor het correct toepassen van het model. Bij grote calamiteiten wordt hij geacht een positie te bevriezen totdat er nieuwe, door het model verwerkbare, informatie beschikbaar komt.